Przedsiębiorcy prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą na ogół nie są zobligowani do prowadzenia dosyć skomplikowanej księgowości pełnej. Obowiązek ten aktualizuje się wyłącznie wtedy, gdy przekroczą oni określony pułap dochodów. W takim przypadku w dniu następującym po osiągnięciu limitu niezbędne jest wdrożenie w firmie ksiąg rachunkowych. Może być to dosyć kłopotliwe, zważywszy na fakt, iż w prostych podatkowych księgach przychodów i rozchodów ujmuje się jedynie wszelkie zaszłości gospodarcze.
Natomiast w księgowości pełnej niezbędne jest należyte grupowanie wszelkich aktywów i pasywów, które mają wpływ na wynik finansowy przedsiębiorstwa. Bardzo istotnym zagadnieniem w tej kwestii wydaje się być środek trwały. Pod tym pojęciem kryją się wszystkie dobra, które są wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej. Podlegają one amortyzacji, czyli zmniejszeniu wartości użytkowej w czasie.
Środkami trwałymi należy odpowiednio gospodarować. Niedopuszczalna jest sytuacja, w której z dnia na dzień znikają one z majątku firmowego. Ponadto w przypadku, gdy są one znacznej wartości, niezbędne jest ich ubezpieczenie oraz zabezpieczenie przed ingerencją osób trzecich. Każdy środek trwały powinien być nadto ujęty w odrębnej ewidencji. Dzięki temu istnieje pewność, że jest on należycie wykorzystywany w toku zwykłej produkcji. W sytuacji, gdy profil działalności danego przedsiębiorstwa zmieni się, konieczne będzie zweryfikowanie, które środki trwałe są niezbędne do dalszego funkcjonowania firmy.
Rzeczy, które straciły taki walor, powinny być wliczone do innej kategorii składników majątkowych. Na ogół jednak wszelkie maszyny i urządzenia mogą być używane całymi latami do różnych celów. W przypadku firm świadczących działalność usługową mogą to być również komputery, laptopy oraz telefony. W każdym wypadku niezbędne jest określenie ich wartości według stawek godziwych. Jeżeli zostały one zakupione przez nowo powstałe przedsiębiorstwo, ich wartość odpowiada kwotom wskazanym na fakturach.
